
قنات یا کاریز یکی از شگفت انگیز ترین کارهای دسته جمعی تاریخ بشری است که برای رفع یکی از نیازهای مهم و حیاتی جوامع انسانی یعنی آب رسانی به مناطق کم آب و تأمین آب شرب انسان،حیوان و زراعت و باکار گروهی و مدیریت و برنامه ریزی به وجود آمده است.
این پدیده شگفت انگیز آب رسانی در مناطقی از فلات ایران که با خطر خشک سالی روبه رو بوداند نقش کلیدی و موثری در نظام اقتصادی و حیات اجتماعی داشته است.
به گواه تاریخ و کشفیات باستان شناسی این فن آوری مهم از ابتکارات ویژهء ایرانیان بوده و به تدریج به سایر مناطق جهان راه یافته است. تاریخ قنات در ایران به دورهءایران باستان و عصر آهن بر میگردد البته در دوره هخامنشیان و ساسانیان از رونق خاصی برخوردار بوده است. بنابر مطالب اوستایی و مطابق شاهنامه فردوسی (هوشنگ) مخترع قنات و جم یا جمشید مخترع لباس ،تبر، شمشیر، بیل و ادوات کشاورزی بوده است.